Πες μου πολλά είναι κι αυτή η βραδιά
η πιο πανούργα, ξελογιάστρα, ξωτικιά,
με γλυκαίνει όταν απλώνεται για τα καλά
όμως μετά μου δίνει μια και φεύγει μακριά.
Πες μου πολλά χρόνε ξεχασμένε
σ’ έψαξα λίγο στην καρδιά μου χαμένε,
σε βρήκα λίγο, σε ρώτησα σιγά,
σ’ άφησα λίγο κι έφυγες πια.
Πες μου πολλά έρωτά μου τρελέ
έκανες τόσα για μένα κουτέ,
την σκοτεινιά μου γέμιζες φως
κι έφυγες, πας, περνάει ο καιρός.
Πες μου πολλά τραγούδι μου γνωστό,
τραγούδι φτιαγμένο από βροχή και πηλό
που οι στίχοι σου βγήκαν βαθιά απ’ την ψυχή
ρημάδι μου έμεινες σ’ άλλη εποχή.
Πες μου πολλά είναι κι αυτή η βραδιά
καλοκαιριάτικη μπόρα, γλυκιά,
μες στο σκοτάδι με ντύνει με όνειρα ξανά
όμως γυρίζω, δίνω μια και φεύγω μακριά.
Πιάσε το χέρι μου και πες μου πολλά
για να δεις μπορώ ν’ ακούσω και για τα παλιά,
πες μου πολλά είναι κι αυτή η βραδιά
η πιο πανούργα, η πιο μαγεύτρα, ξωτικιά.

Πες μου πολλά
σαν την πρώτη που σ’ είδα φορά
με τα λόγια που αφήνει η καρδιά
μα κι αυτή πάντα κάτι ξεχνά.

Πες μου πολλά
με μαγεύει κι αυτή η βραδιά
σε ουρανούς μας θυμάμαι αγκαλιά
έλα απόψε και πες μου πολλά.

Πες μου πολλά για τα χαμένα όνειρά μου
μπορώ ν’ ακούσω κι αυτά που ποθεί η καρδιά μου,
πες μου πολλά, πες μου για αγάπη ξανά,
πιάσε το χέρι μου, είναι ζεστό όπως παλιά.
Θύμισέ μου τις σκέψεις που έστηνε το μυαλό μου,
τα όνειρα που είχα για χρόνια φυλαχτό μου,
θύμισέ μου όσα έζησα κι αν κλάψω μετά
μη σταματάς, έχω αλλάξει, έλα και πες μου πολλά,
ξανά, σαν την πρώτη φορά
όπως τότε που χανόμουν σε μια σου ματιά
θύμισέ μου αυτόν τον στίχο και ψιθύρισέ τον
δυνατά, πιο δυνατά τραγούδησέ τον:
“Το όνειρο σαν ψάξεις ξέρεις που να το βρεις,
πριν αρχίσεις το μύθο να με θυμηθείς,
μες στη φαντασία μια λάμψη υγρή,
στο κέντρο φανερή η διαμαντένια ακτή”,
γιατί ήταν εκεί πριν από κάθε μου βήμα,
απ’ την ανάσα την πρώτη μου έκανε ρίμα,
ήταν εδώ, ήταν παντού, στη φαντασία του νου,
πες μου πολλά είναι μαγεία τρελού.
Θύμισέ μου το δρόμο να φύγω κρυφά,
χάρισέ μου και μια σου δροσερή αγκαλιά,
πες μου πολλά για τότε που ήμουν ταγμένος
στο όνειρο, από μικρός μυημένος.
Πες μου πολλά και πάμε ως τ’ αστέρια
παραμύθια να σου λέω απ’ τα μεσημέρια,
άσε στα μάτια μου μπροστά αυτά που χρόνια τώρα πήρα
κι άσε όλα τ’ άλλα να τα φέρει η μοίρα,
όσα αντάμωσε μια αγάπη στα δικά μου ταξίδια
και τις στιγμές που αναλωνόταν στα ίδια,
σ’ έναν παράδεισο που έμεινε έρημος τώρα πια
πήγαινε ρώτα την καρδιά σου πολλά.

Πες μου πολλά
σαν την πρώτη που σ’ είδα φορά
με τα λόγια που αφήνει η καρδιά
μα κι αυτή πάντα κάτι ξεχνά.

Πες μου πολλά
με μαγεύει κι αυτή η βραδιά
σε ουρανούς μας θυμάμαι αγκαλιά
έλα απόψε και πες μου πολλά.